Een tijdje terug las ik in de Leeuwarder Courant een artikel over de ‘Jongeren literatuurprijs’. Hierin werd vermeld dat het boek ‘Sonny Boy’ kans maakte op deze prijs, maar dit helaas niet heeft gewonnen. Naar mijn mening is het volkomen onterecht dat ‘Sonny Boy’ deze prijs niet heeft gewonnen. In deze brief zal ik mijn mening hierover nader toelichten aan de hand van een gevonden recensie en verdere argumenten.
In het boek ‘Sonny Boy’ vertelt Annejet van der Zijl over het ingewikkelde huwelijk tussen Waldemar en Rika, ze krijgen samen een kind, genaamd Waldy. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt besluiten ze om onderduikers te helpen. Waldemar en Rika overleven de oorlog niet, de kleine Waldy wel.
Zoals ik al eerder had vermeld vind ik het onterecht dat het boek van Annejet van der Zijl deze prijs niet heeft gewonnen. Het is Annejet van der Zijl erg goed gelukt om je mee te slepen in het verhaal over het huwelijk tussen twee personen dat wordt bedreigd door geloofsovertuigingen. Zonder ook maar enkele gedachtegangen in te vullen, weet je als lezer toch wat de hoofdpersonen gedacht moeten hebben. Door de lange zinnen die in het boek gebruikt worden, wordt de grote woordenschat van Annejet van der Zijl benadrukt. Om een voorbeeld uit het boek te noemen: “In een omgeving die er geheel op gericht was mensen hun individualiteit te ontnemen en tot een amorfe massa terug te brengen, werd hij dankzij zijn huidskleur nooit een nummer”. In de recensie van Karli in Kunst en cultuur wordt gezegd dat het boek erg informatief is. Zij vermeld: “ De typerende vorm van schrijven van Van der Zijl wordt meteen duidelijk in het boek: omdat ze vooral fragmenten uit archieven heeft gebruikt voor het verhaal, neemt het verhaal een informatieve vorm aan. Zo zijn er, buiten de brieven, geen dialogen in het verhaal en door het perspectief van de alwetende verteller blijft er afstand tussen de lezer en het boek.” Ik vind dat dit geen minpunt is omdat dit de betrouwbaarheid van het waargebeurde verhaal benadrukt en in stand houdt. Tevens is het een boek met een boodschap, die een educatieve en maatschappelijke waarde heeft.
Doordat het boek genoeg spanning en een ingewikkelde verhaallijn heeft, blijf je erg geboeid. Een non-fictie boek dat zo fictief beschreven wordt, een verhaal dat onder je huid gaat zitten van een schrijfster wiens naam we niet zomaar aan ons voorbij kunnen laten gaan, zo blijkt, dat is waar Annejet van der Zijl mijn hart mee veroverd heeft.
Ik hoop dat ik met deze brief mijn standpunt over het boek ‘Sonny Boy’, ondersteund door de recensie van Karli en mijn argumenten, duidelijk heb gemaakt en dat jullie nu begrijpen waarom ik vind dat het boek ‘Sonny Boy’ eigenlijk wél de ‘Jongeren literatuurprijs’ zou moeten hebben gewonnen.
Met vriendelijke groeten,
Sanne Baarda
http://recensies.infonu.nl/kunst-en-cultuur/130833-sonny-boy-een-onoverwinnelijke-liefde.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten